De inwoners van Amsterdam
kan je allemaal de stad uit jagen
zonder geweld te gebruiken
of ze te bedreigen
als je de macht hebt
over alles
wat onder de grond
stroomt en beweegt.
De gevolgen
van de ingrepen
die je dan stil
en onzichtbaar kunt verrichten
zijn zonneklaar.
Het elektriciteitsnetwerk
valt uit
beeldschermen springen dus op zwart
radio’s verstommen
stoplichten weigeren dienst
trams staan stil, liften blijven steken.
Water stroomt niet meer
door de leidingen
met koffie en thee zetten
is het afgelopen
net als met sla schoonmaken, aardappels koken,
douchen, kleren wassen en de wc doorspoelen.
Trouwens, de riolering is afgesloten
waar moeten de bewoners
hun ontlasting deponeren
al die hectoliters urine en bergen uitwerpselen?
In het Vondelpark?
Reken maar eens uit
hoe lang achthonderd duizend Amsterdammers
daar hun reststoffen kunnen dumpen
voordat de stank ondraaglijk wordt.
Alle vaste telefoonverbindingen zijn verbroken.
Hun mobieltjes doen het nog wel
net als – ze danken de hemel – hun auto’s!
Dus gaan ze ervandoor
in hun volgestouwde wagens.
Het grootste deel van hun dierbare goederen
is noodgedwongen
achtergebleven
hoewel er vannacht zo goed als zeker
in de duistere stad
een plundering plaatsvindt
zoals nog nooit vertoond.
Kan je het je voorstellen?
Een in mobieltjes blaffende meute
die op de ringweg transformeert
tot een traag draaiende, ronde muur
een grommend gas gevende en sissend remmende
cirkelvormige file
van volvo’s, opels, renaults
en weet ik veel wat voor
toeterend en met de lichten knipperend blik.
Als eindelijk de verstopping zich oplost
staan de doodstille huizen
er nog ongeschonden bij.
Maar langzaam
centimeter voor centimeter
zie je de grachtengordel verzakken.
Want onder Amsterdam
– die mooie stad, gebouwd op palen
dat herinneren we ons toch? –
is het grondwater verdwenen
zodat de funderingen verrotten
en de eeuwenoude panden
het kreunend begeven.
En net zoals die unieke stad
met zijn onmiskenbare geuren en geluiden
al zijn in het oog springende
schoonheden, banaliteiten, verrassingen
niet kan bestaan
zonder dat ondergrondse netwerk
van kabels en leidingen
dat stroomt, bruist, aanvoert en afzuigt
zo kan jouw onverwisselbare buitenkant
met je uit duizenden te herkennen stem
je dierbare huid, je vertrouwde zweet
je hele schitterende verschijning
niet lang verder leven
wanneer een onderhuidse ziekte
jouw stelsel van bloedbanen, luchtwegen
darmen, botten en zenuwen
onzichtbaar en geluidloos aanvreet.
Je lichaam blijft doodstil achter
een lege huls
een levenloos decorstuk
onbewoonbaar, onbewoond.