De motregen zeurde uit de hemel.
Goedkope winkels speurden de straat af
smachtend naar schuldeloze klanten
parkeerbonnen kusten vochtige autoruiten
gulzige prullenbakken puilden uit
rubberen zolen ondersteunden passanten
aangelijnde honden vloekten naar elkaar
en gerimpeld asfalt verdroeg de banden van haastig verkeer
dat gretig naar het kruispunt rolde
waar het stoplicht zijn gunsten verdeelde.
De bushalte lonkte naar mijn vermoeide benen
die bezweken voor de verleiding van het wachthokje
dat dartel twee plastic stoeltjes offreerde
helaas wist een echtpaar de vrije plaatsen te veroveren
zodat ik gedwongen was buitenstaander te blijven.
De dienstregeling moedigde me aan vier minuten te wachten
nadat vijfhonderd seconden overleden waren
wilde mijn ongeduld het woord nemen
maar daar stak de bus zijn kop om de hoek
gleed bedaard naar ons toe en
opende zuchtend zijn grote portieren.
Handig manoeuvreerden mijn voeten zich als eerste naar voren
mijn jaarabonnement liet zijn spierballen zien
de ogen van de bestuurder waren echter te zuinig
om mijn vervoersbewijs met een liefkozende blik te belonen.
De bus had zich bijkans vol gegeten
aan dampende jassen en sappige benen
haast was mijn fatsoen gestruikeld
gelukkig wist een rustige stang
mijn evenwichtsorgaan te herstellen.
Strategisch overzag ik het gebied van strelende stoelen
waarvan twee werden bezeten door een heilig verklaard kind
en zijn begerig aanbiddende voorouder
beiden de omgeving sektarisch verloochenend.
Mijn welsprekendheid voerde een aanval uit
gedekt door de straffe wetten van het zitrecht
snel was de valse profeet verslagen
zijn minderjarige afgod ruimde het veld
en mijn triomfantelijk zitvlak
vestigde zich vorstelijk
in met recht te bezetten gebied.
Enige haltes verder werd de bus overmand
door gevoel van ontzag voor een controleursuniform
waarvan de dwingend gerichte pet
ieder deed grijpen naar bewijsmateriaal
dat door enkele grondregels toe te passen
diende te leiden tot wiskundig zekere geldigheid.
Terwijl mijn abonnement zich luchtig wuivend openbaarde
bevroren de ogen van de messcherpe rechter
drie ondraaglijke tellen stond het universum stil
toen vernietigde een lispelend vonnis
mijn aanspraak op levenslang goed gedrag.
Mijn jaarkaart was de tijd vergeten
ze had zich meer dan een maand verslapen
haar verkreukte gelaat was verlopen
en niets kon mijn verbanning verhinderen.
De toeschouwers in de bus zaten likkebaardend te eten
van het hun koud gepresenteerde gerecht
ik voelde dat hun vraatzucht pas zou zijn verzadigd
wanneer ik bij de volgende halte was afgeserveerd.
Een lange minuut later
daalde mijn gehavende ego neer
naar een door mij tot dusver verachte straat
en terwijl de bus behaaglijk verder knorde
werd ik door de zwijgende stoep meewarig ontvangen.